The child ตอนที่ 1 ซ่อนหา

คุณเคยได้ยินคำเตือนจากผู้เฒ่าผู้แก่ หรือคนที่เลี้ยงดูคุณมา ว่าอย่าเล่นซ่อนแอบเวลากลางคืน

ณ จังหวัดหนึ่ง ในประเทศไทย มีหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งสามีของเธอเป็นตำรวจและเสียชีวิตขณะปฏิบัติหน้าที่เธอชื่อใบ และเธอมีลูกชายอยู่หนึ่งคน ชื่อต้น ทั้งสองอยู่ด้วยกัน ณ บ้านไม้ในชนบทแห่งหนี่งซึ่งอุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไม้ของป่า และทุ่งนา แม่ใบมีอายุ 30 ปี ส่วนต้นมีอายุ 7 ปี นางใบทำงานเป็นแม่บ้านอยู่บริษัทแห่งหนึ่งในตัวเมือง ซึ่งจะต้องขับรถมอเตอร์ไซค์เข้าไป ระยะหนึ่ง ส่วนต้นก็เรียนอยู่โรงเรียนประถมใกล้กับตัวบริษัท ทุกวันแม่ใบจะรับต้นมาอยู่ที่บริษัทก่อนเพื่อรอเวลาเลิกงานแล้วกลับบ้านพร้อมกัน

เช้าวันเสาร์ซึ่งเป็นวันหยุดของโรงเรียน แต่เป็นวันทำงานของแม่ใบ ต้นนั้นอยู่ที่บ้านเล่นกับเพื่อนๆ ที่บ้านเด็กๆ ตามชนบททั่วไปของเล่นก็มีไม่มาก ก็จะเป็นการละเล่นทั่วไปไล่จับบ้าง ซ้อนหาบ้างการละเล่นต่างๆที่ใช้แรงวิ่งเล่นเยอะตามประสาเด็กผู้ชาย โดยบ้านของต้นจะอยู่นซอยเล็กๆ จากถนนใหญ่ซึ่งตลอดข้างทางเต็มไปด้วยป่าตลอดแนวจนเข้าไปถึงตัวบ้าน รอบๆ บ้านอุดมไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ กิ่งก้านใบปรกคลุมไปทั่วบริเวณ และดูมืดทึบแม้จะเป็นช่วงเวลากลางวันก็ตาม บริเวณแถวนั้นก็มีไม่กี่หลังคาเรือนแต่ก็ยังมีเด็กๆอยู่จำนวนหนึ่ง ประกอบไปด้วย แจ็ค แมน โอ อ้น อู๋ และต้น ทั้งห้าคนนี้เป็นเพื่อนกันที่โรงเรียนและบ้านอยู่ใกล้กัน จะมีก็แต่อ้นกับอู๋ ที่บ้านอยู่บริเวณใกล้ตัวเมืองเข้าไปหน่อย แต่สามารถปั่นจักรยานมาเล่นกับผองเพื่อนได้ “วันนี้เล่นอะไรกันดีว่ะอากาศก็ร้อนถ้าวิ่งเล่นคงจะไม่เหมาะมั้งน่าจะเหนื่อยไว” ต้นถามเพื่อน “ข้าว่าเราเล่นซ่อนแอบดีไหมไม่ต้องวิ่งวุ่นแค่หามุมดีดี อยู่นิ่งๆรออีกคนมาหา” แจ๊คบอก “ก็ดีนะแต่ข้าว่ารอให้เย็นๆ หน่อยดีไหมว่ะถ้าซ่อนในที่สว่างแบบนี้มันหาเจอง่ายหว่ะ” แมนเสนอความคิด “เข้าท่านะข้าว่าตื่นเต้นดี ไหนๆ พรุ่งนี้ก็เป็นวันอาทิตย์อยู่แล้ว เดี๋ยวข้ากับอู๋นอนบ้านโอก็ได้” อ้นพูด “เอ็งไม่ถามข้าก่อนเลยเหรอว่ะ แต่ก็ดีนะบ้านเจ้าโอมีของหน้าสนใจเยอะเลยเดี๋ยวข้าบอกแม่ข้าก่อนนะ” อู๋บอกพร้อมโทรบอกแม่ “ได้สิงั้นระหว่างรอให้ถึงตอนเย็น พวกเอ็งสนใจดวลเครื่องเพลย 1 ที่บ้านข้าก่อนไหม” โอเสนอ ทุกคนให้ความสนใจกับข้อเสนอของโอ เพราะในแถบนี้โอเป็นครอบครัวที่พอจะมีกินมากที่สุดเลยมีเครื่องเกมส์หรือของแพงๆ อยู่มากมาย ทั้งห้าเล่นเกมส์เพลย์สเตชั่นกัน จนถึงเวลา 16.30 น. ทั้งห้าคนก็มาประจำที่บ้านของต้น เพราะเป็นบ้านที่มีป่ารกทึบมากที่สุดรอบๆ บริเวณแลดูมีที่ซ่อนเยอะ ทั้งห้าได้เลือกคนหา และคนซ่อน โดยการเป่ายิงฉุบ รอบแรก โอเป็นคนหา "เอาหละพวกเอ็งไปซ่อนได้แล้ว ให้เวลา นับ 1 - 100 แล้วจะไปหา" โอประกาศ ทุกคนแยกย้ายกันไปซ่อน อ้นกับอู๋ไปซ่อนในโอ่งเก่าๆที่ไม่มีน้ำหลังบ้าน แมนไปซ่อนใต้ถุนบ้านบริเวณใต้โต๊ะไม้ แจ็คซ่อนหลังก่อไผ่ ส่วนต้นไปซ่อนป่ากล้วยข้างบ้าน "หาเจอแล้ว อ้น อู๋ พวกเอ็งนี่ซ่อนด้วยกันแบบนี้หาเจอก็ เจอสองคนเลยสิ" โอบอก "ก็แหมบ้านเจ้าต้น มีแต่ป่านี่ข้ากลัวแมลงที่สุดเลย" อ้นกล่าว "ส่วนข้าไม่รู้จะไปซ่อนไหนดีตาม เจ้าอ้นมาง่ายดี" อู๋บอก ทั้งห้าคนเล่นกันอย่างสนุกสนาน จน 19.00 น. 

วันนี้แม่ใบโทรมาบอกว่าจะกลับค่ำหน่อย "ตอนนี้ก็เริ่มจะค่ำแล้วนะ เราแยกย้ายกันกลับดีไหม" แจ็คกล่าว "แต่วันนี้แม่ข้าจะกลับช้าหน่อย ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วเรามาเล่นอีกสักรอบไหม เดี๋ยวข้าหาเอง " ต้นชวน "โอเค นี่ก็หัวค่ำอยู่เลยน่าจะไม่เป็นอะไรนะ เล่นเสร็จละเราไปดูทีวีบ้านข้านะ" โอเห็นด้วย "งั้นข้าจะเริ่มนับ แล้วนะ 1...2...3" ต้นนับ ในขณะนี้เป็นช่วงที่ท้องฟ้าจะมืดลงเร็วมาก "98...99...100 จะหาแล้วนะ" ต้นตะโกนบอก พอลืมตามองบริเวณบ้านตอนนี้มืดมาก จนต้นต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดแฟลชส่อง ต้นเดินหาในจุดที่เพื่อนๆ เคยซ่อนแต่ก็ไม่เจอใครเลย บรรยากาศบริเวณบ้านตอนนี้ช่างไม่เหมือนทุกที ทั้งที่อยู่มานาน มันมืดสลัวกว่าปกติ และที่แปลกคือเงียบมาก ไม่มีเสียงแมลงหรือนกเลย ต้นหาเพื่อนเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ แต่ต้นฉุกคิดได้อยู่ที่หนึ่งที่เขายังไม่หา ป่ากล้วยข้างบ้าน "เจ้าพวกนี้ต้องเล่นตลกกับข้า แน่ๆ ที่รวมกันไปซ่อนในที่เดียวกัน " ต้นคิด พร้อมกับเดินเข้าไปที่ป่ากล้วย เดินแหวกหาอยู่สักพัก ต้นกลับได้ยินเสียงใบกล้วยขยับอยู่ใกล้ๆ "ซ่อนไม่เนียนเลยนะพวกเอ็ง ข้าเกือบจะยอมแพ้แล้วแท้ๆ" ต้นคิด พร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆ ต้นกวาดมือไปปัดใบกล้วยลงอย่างเร็ว "หาเจอแล้ว" ต้นตะคอกพร้อมเปิดใบกล้วย แต่สิ่งที่ต้นเห็นไม่ใช่สิ่งที่เขาคิด แทนที่จะเป็นเพื่อนสี่คน แต่เป็นสิ่งที่เขาจะจำไปจนวันตาย สิ่งที่อยู่ตรงหน้า คือผู้หญิงในชุดสะไบที่เก่ามากๆ จนขาดวิ่น สีผิวที่ขาวซีด ใบหน้าของเธอตอบผอม และยับยู่ยี้ ไม่ต่างจากชุดของเธอ เธอพูดด้วยน้ำเสียงยานยาว เหมือนจะหายใจไม่ออกขณะพูด "หา...เจอ...แล้ว...เหรอ..." ต้นช็อคสุดขีด หายใจติดขัด ตาเบิกโพลง ฟันกระทบกันเสียงดังลั่น และสลบไปในที่สุด รู้สึกตัวอีกทีคืออยู่ที่โรงพยาบาล มีแม่ใบอยู่ข้างๆ "ต้นเป็นยังไงบ้าง เกิดอะไรขึ้นลูก ทำไมไปนอนในป่ากลัวยหละลูกเพื่อนลูกโทรบอกว่าลูกหายไปแม่เป็นห่วงแทบแย่" แม่ใบถาม "เธอ...เธอ...เธออยู่ในป่ากล้วยครับ" ต้นบอกด้วยเสียงสั่นเครือ "ผมไม่รู้เธอคือใคร แต่เธอน่ากลัวมากเลยแม่" ต้นเล่า "แม่ก็ไม่แน่ใจนะ ออกจากโรงบาลไปวัดไหม ไปหาหลวงพ่อ" แม่ใบบอก "ก็ดีนะครับ" ต้นตอบ ทันใดนั้นเพื่อนๆ ก็แห่กันเข้ามาเมื่อรู้ว่าต้นฟื้น "ต้นๆ เมื่อวานเองหายไปไหนมา" แมนถาม "ทำไมนับถึง 100 แล้วไม่มาหา" แจ็คถาม "ข้าซ่อนอยู่ในโอ่งที่เดิมซ่อนอยู่ตั้งนาน" อ้นถาม "ข้านึกว่าเอ็งแอบไปรอที่บ้านข้าก่อนแล้ว เลยพากันมาหาแต่ไม่เจอเลยโทรหาแม่ใบ" โอบอก "แล้วเป็นยังไงบ้างคิดว่าเป็นเกิดอะไรขึ้น" อู๋ถาม "ใจเย็นเดี๋ยวเสร็จจากโรงพยาบาล จะไปวัดกันหลวงพ่อนะจะพอรู้เรื่องนี้" แม่ใบบอก วันต่อมาแม่ใบพาต้นไปหาหลวงพ่อพร้อมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง "อาตมา ว่าสิ่งนั้นคือพรายนางตานีนะ ลักษณะที่โยมใบเล่ามา อาตมาว่าเราควรทำพิธีพลีพรายนางตานี เพื่อถวายเครื่องคาวหวาน แต่สไบใหม่ๆเพื่อเป็นเครื่องนุ่งห่มใหม่ๆ เพื่อที่เขาจะได้อยู่สบาย และทำให้บ้านอยู่เย็นเป็นสุขนะโยมใบ" หลวงพ่อกล่าว หลังจากนั้นบ้านแม่ใบก็ได้จัดพิธีขึ้น พร้อมกับเด็กๆ ที่มาร่วมพิธี ทันใดนั้นเองได้ปรากฏเงาปริศนายืนอยู่หลัง ของแจ็ค ? To be continue.